Zer ikusi Museoan

Museoaren historia

Museoaren historia

Eleiz Museoa 1961ean sortu zen.

Bilboko Elizbarrutiaren ondare erlijiosoa gorde, zaharberritu, aztertu eta zabaltzeko xedez sortu zen Museoa eta helburu bera du gaur egun ere.

500 artelan baino gehiago biltzen duen erakusketa iraunkorra du eta “barrenalde” zabala, gero eta ugariagoa, Bizkaiko elizetatik eta dohaintza pribatuetatik datozen artelanekin.

Gainera, Museotik zaintzen dira bizkaitar lurralde osoan sakabanatutako artelan guztiak. Museotik kudeatzen dira zaharberritzeak, piezen kokapen-aldaketak, eremuen eraldaketak… Gure kultur ondarearen kontserbaziorako bitartekoa da.

Bilboko Arte Sakratuaren Museoa

Eraikina

Museoa, Gizakundearen komentuan dago. Domingotar mojek 1514an sorturik, emakumeen lehen komentua izan zen Bilbon.

Aurrealde soilak ez du erakusketa-geletarako sarbidea duen barruko klaustro lasaigarria sumarazten.

Komentu-multzoa osatzen du aldameneko elizarekin batera, eta instalazio horiek askotariko erabilerak (ikastetxe, kuartel, ospitale…) izan dituzte, 1995ean Bilboko Eleiz Museo bihurtu aurretik.

Bilduma

Bilduma

500 artelanen bidez, bizkaitar arteaz gozatzeko aukera: eskulturak, margoak, urregintza, jantziak… Erromantikotik gaur egunera arte.

Bizkaian egindako artelanak, edo Bizkaitik kanpokoak, baina bertako tenpluetarako egindakoak.

Beren-beregi bizkaitarra den arte-bildumarik garrantzitsuena da.

Bestalde, beren-beregi kristau liturgiaren zerbitzura egindako lanak dira. Hau da, bizkaitarren zortzi gizalditako fede adierazpenik esanguratsuena da.

Eta artelanoi esker, beste garai batzuetako pentsamoldea ezagut dezakegu. Molde eta gustuen bilakaeraren bidez, tipologia eta ikonografia batzuen ala besteen agerpen handiago ala txikiagoaren bidez…, jendearen artean nagusi ziren joerak antzeman ditzakegu.

Ikusi gure bilduma hemen:

Gure PDF-katalogoa jaits dezakezu:

Bildumaren katalogoa

(Jaitsi PDF 4 Mb)

Nire artelanik gustukoena

Esan Museoko zein artelan gustatu zaizun gehien.

Argibideak: Testua idatzi (gehienez 350 joaldi) eta irudia bidali (JPG formatua, gutxienez 800 x 600 pixels).

Irudi honen bidalketak berekin du berariazko baimena Eleiz Museoaren webean eta GGSSetan erabiltzeko eta sartzeko.

Zure azalpenak eta argazkia bidaltzeko: hemen

Sala Andra Maris

Sala Andra Mari

En una sola habitación puedo ver la transformación de la Virgen hierática, ausente, frontal, que sólo sirve de trono a su Hijo, en una verdadera madre que juguetea con el niño Jesús. Del frío románico al cálido gótico. Da que pensar.

Ángel López Glaría

Valladolid

Timpano

Tímpano de Santurtzi

La verdad es que es muy modesto y tosco pero tiene un encanto naif que lo hace tierno. Me encanta el trono.

Ana Gómez Lombera

Plasencia

Tablas catalanas

Tablas catalanas

Por un momento he creído estar en un museo de mi Cataluña ante unas tablas de Bernat Martorell. Cómo le gustaban las escenas con mucha gente abrigarrada y en movimiento. Y creando volumen con esos oros y platas en relieve. Unas joyitas.

Jordi Roig

Barcelona

Anunciación de Urrutia

La Anunciación de Urrutia

Siempre había visto esta escena como algo muy solemne. Pero aquí es algo cercano, humano. Y además precioso.

Jorge Álvarez Jover

Alicante

La Anunciación de Urrutia

La anunciación ambientada en un paisaje vasco, con una Virgen que parece que acaba de salir del caserío. Una delicia de composición y de color. Y como remate una oración en euskera en 1931. Sorprendente.

Erramun Lagaska Agirre

Beasain

La Anunciación de Urrutia

Me cuentan que la oración en euskera fue tapada tras la guerra civil, por miedo a la represión franquista, y que hace algunos años los restauradores pudieron recuperarla. Memoria histórica.

Jordi Bernat

Tarragona

Cristo de Larrea

Cristo de Larrea

Me recuerda a los cristos románicos, pero reducido a la esencia. Yo creía que no había arte religioso contemporáneo, pero ya veo que estaba equivocado.

Miguel Ángel Martínez Rosa

Madrid

Virgen de la Soledad

Virgen de la Soledad

¡Qué fuerza! No conocía a este Asorey, pero estoy viendo en la wiki que es uno de los grandes del siglo XX. Tengo que seguirle la pista. Impresionante.

Juan Fernández Lopera

Córdoba